บทที่ 192 สามชั่วโมงจะไม่ทำงาน

เสียงหัวเราะของเด็กๆ ดังก้องไปทั่วสนามโรงเรียน สดใสคมชัดตัดกับอากาศยามบ่ายที่สดชื่น

นักเรียนสองสามคนในชุดสีน้ำเงินรีดเรียบกริบกำลังวิ่งเล่นอยู่บนลู่วิ่ง ฝีเท้าของพวกเขาเบาหวิว ปกเสื้อชุ่มเหงื่อจนสีเข้มขึ้น

มันเป็นภาพของความไร้เดียงสาที่ตัดกันอย่างสิ้นเชิงกับความหนักอึ้งของคดีที่ถูกฝังลึกอยู่ในอดีต...